1401/12/28 14:22:24
صرع
سنین 14-2 سالگی آغاز میشود ولی صرصرع عبارت است از یك نوع اختلال در كار مغز كه مشخصـه آن حمـلات تشنـج ناگهـانی و تكرار شـونده، حمـلاتی كوتاه مدت از رفتار غیرطبیعی و نامناسب، تغییر در وضعیت هوشیاری یا حركات غیرطبیعی میباشد. صرع كه گاهی تشنج نیز خوانده میشود، یك علامت است نه یك بیماری. صرع مسـری نیست. صـرع میتواند در هر دو جنس و در هر سنی رخ دهـد. صرع اولیه معمولاً بینع در سنین بالا نیز به علت سکتههای مغزی، تومورها و ... نیز بروز میکند.
صرع به چندین نوع مختلف تقسیم میشود كه هركدام ویژگی و علائم خاص خود را دارند.
بعضی از انواع صرع عبارتند از:
- صرع كوچك:
كه غالباً در كودكان رخ میدهد. كودك به یكباره فعالیت خود را متوقف میكند و برای حدود یك دقیقه با نگاهی بیحالت به اطراف خیره میشود بدون اینكه بفهمد در اطراف او چه میگذرد.
- صرع بزرگ:
كه در تمام سنین رخ میدهد. فرد هوشیاری خود را از دست میدهد، عضلات بدنش سفت میشود و سپس دست و پا و بدن وی دچار تكانهای غیرقابل كنترلی میشوند. امكان دارد فرد خود را خیس نماید. غالباً به دنبال آن فرد به خواب عمیقی فرو میرود یا گیج است. قبل از بروز حمله صرع، فرد ممكن است علائم هشدار دهندهای را احساس كند مانند: احساس عصبی بودن، اختلالات بینایی، احساس بوی بد یا شنیدن صداهای عجیب و غریب.
- صرع كانونی:
در طی حمله صرع کانونی، یك قسمت كوچك از بدن دچار تكانهای غیرقابل كنترل میشود. این حالت تكان خوردن به قسمتهای دیگر بدن گسترش مییابد و ممكن است تمام بدن شروع به تكان خوردن نماید. اما فرد هوشیاری خود را از دست نمیدهد. صرع بخش گیجگاهی مغز، كه طی حمله آن، فرد ناگهان رفتاری غیرطبیعی كه با شخصیت و رفتار عادی وی همخوانی ندارد بروز میدهد، مثلاً ممكن است ناگهان عصبانی شود یا از خود خشونت بروز دهد، بدون دلیل بخندد، یا حركات بدنی عجیب و غریب داشته باشد (از جمله حركات جویدن غیرطبیعی).
- علل شایع
بیش از 50 اختلال و بیماری مغز میتوانند صرع ایجاد كنند ولی در بسیاری از موارد هم علت مشخص نیست.
علل شایع عبارتند از:
- ضربه به سر و آسیب رسیدن به مغز در بارداری یا به هنگام تولد
- سوء مصرف الكل یا مواد
- مسمومیت شیمیایی
- وارد آمدن آسیب شدید به سر
- تب بالا در کودکان
- عفونت و توده مغز
- ادامه حملات (علیرغم درمان) و ندرتاً افت عملكردهای ذهنی
- احتمال آسیب در اثر حادثه حین تشنج
- اقدامات تشخیصی شـایع عبارتند از: آزمایش خون، نوار مغز، سی.تی.اسكن(CT-scan) یا ام.آر.آی (MRI) مغز
- درمان صرع عبارت است از دارودرمانی برحسب نوع صرع
- محدودیتی برای فعالیت وجود ندارد. در اغلب موارد در صورتی كه فرد به مدت یك سال حمله صرع نداشته باشد به وی اجازه داده میشود رانندگی كند. رعایت نکات ایمنی در کلیه شرایط زندگی ضروری است.
- رژيم غذايي و تغذیه
- ممکن است پزشک برای شما رژیم خاصی را توصیه کند.
- الكل ننوشید زیرا نوشیدن الكل ممكن است اثر دارو را كاهش داده و باعث بروز حمله صرع شود.
- دارو
- طی درمان، پزشك به بررسی پاسخ شما به دارو میپردازد. اغلب لازم میشود كه مقدار دارو تغییر یابد یا دارو عوض شود. تا آنجا كه میتوانید اطلاعات خود را در مورد داروی دریافتی افزایش دهید. باید توجه داشته باشید كه در كنار مهار حملات صرع، دارو ممكن است اثرات جانبی نیز داشته باشد.
- مراقبت
افرادی که دچار صرع میشوند لازم است اقدامات مراقبتی زیر را رعایت نمایند:
- همیشه یك دستبند یا گردنآویز مخصوص به همراه داشته باشید كه نشاندهنده این باشد كه صرع دارید. این كار كمك میكند كه در صـورت وقوع حمله صرع دیگران و كـاركنان درمانی بهتر بتوانند به مراقبت از شما بپردازند.
- از قرار گرفتن در هر موقعیتی كه قبلاً باعث بروز حمله صرع شده است خودداری كنید.
- اگر دچار علائم جدید و غیرقابل توجیه شده اید.
- اگر علی رغم درمان کماکان حملات مداوم ادامه دارد.